Czesław Śleziak
Przewodniczący Rady Polskiej Izby Ekologii

Urodził się w 1952 roku w Lalikach, na Żywiecczyźnie. Mieszka w Katowicach. Jest absolwentem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego.

W latach 1971-72 pracował w Powiatowej Radzie Narodowej w Żywcu. Od 1977 roku jest pracownikiem naukowodydaktycznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, urlopowanym na czas działalności politycznej. Poseł I, II, III i IV kadencji Sejmu RP. Reprezentował okręg wyborczy nr 31 – Katowice.

Od roku 1991 do 1993 był przewodniczącym Podkomisji do spraw edukacji ekologicznej w Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. W latach 1993 do 1997 wiceprzewodniczący Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Pracował między innymi (1993-1997) w Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, będąc – między innymi – współtwórcą zapisów dotyczących ekologii w Konstytucji RP. Od roku 1997 do 2001 przewodniczył Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

Inicjator powstania wielu stowarzyszeń na rzecz ochrony środowiska. W 1999 roku wraz z senatorem Adamem Graczyńskim spowodował utworzenie Polskiej Izby Ekologii. Inicjator działalności Platformy Ekologicznej w SDRP. W 2000 roku zaangażował się w prace Krajowej Rady Ekologicznej SLD „Środowisko i Rozwój” jako pomysłodawca i przewodniczący. Był także współtwórcą jej dokumentu „Strategia Ekologiczna dla Polski”.

W latach 2001-2003 sprawował funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska, a następnie (2003 do 2004) ministra w tym resorcie. Od roku 2003 do 2004 przewodniczył także pracom Rady ds. Zrównoważonego Rozwoju przy Radzie Ministrów.

Jak sam podkreśla, dzięki wieloletniej działalności w Sejmie i w rządzie zdobył niezbędne doświadczenia, kontakty i wiedzę. Jednak za największy swój sukces uważa przygotowanie Polski do wstąpienia do Unii Europejskiej w zakresie ochrony środowiska.

Aby to było możliwe, trzeba było – między innymi – nadrobić olbrzymie zaległości w dostosowaniu naszego prawa do unijnych wymogów. W Ministerstwie Środowiska przygotowano kilkadziesiąt ustaw i... kilkaset rozporządzeń, a także kilkanaście programów i polityk. Pod Jego kierownictwem opracowano więc szereg dokumentów strategicznych, na przykład:
 Program Wykonawczy do II Polityki Ekologicznej Państwa na lata 2002-2010;
– Krajowy Program Oczyszczania Ścieków Komunalnych;
– Krajowy Plan Gospodarki Odpadami;
– Politykę Klimatyczną Polski – strategię redukcji emisji gazów cieplarnianych do roku 2020;
– Krajową strategię ochrony środowiska przed trwałymi zanieczyszczeniami organicznymi;
– Program NATURA 2000;
– Rządowy Program dla terenów poprzemysłowych.

Wiele uwagi poświęcał zawsze przygotowaniu i wykorzystaniu przedakcesyjnego Funduszu ISPA oraz środków z Funduszu Spójności. Sprawy ochrony środowiska i przyrody postrzega zawsze przez pryzmat zasady zrównoważonego rozwoju. Pamięta także o ważnej roli edukacji ekologicznej. Jest autorem publikacji i opracowań z zakresu polityki ekologicznej. Publicysta. Uczestnik licznych kongresów i konferencji.

Był także – między innymi – przewodniczącym Rady Fundacji Ekofundusz, przewodniczącym Rady Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych, a także członkiem Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz rad nadzorczych Wojewódzkich Funduszy w Krakowie i Katowicach.

Za działalność społeczno-polityczną oraz na rzecz ochrony środowiska i przyrody – uhonorowany wieloma odznaczeniami.

Jego pasją jest przyroda, las i zbieranie grzybów, o których wie naprawdę wszystko.