|
Dr hab. inż. Andrzej Kraszewski
Minister Środowiska
Profesor Politechniki Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Środowiska, jest specjalistą w zakresie oddziaływania przedsięwzięć infrastrukturalnych na środowisko. Prowadził badania w zakresie metodologii ocen oddziaływania na środowisko, oddziaływania transportu na środowisko i roli konfliktu w podejmowaniu decyzji. Zajmował się również analizą ryzyka, budową modeli prognostycznych, informatyką środowiska i systemami informacji o środowisku.
Pełnił funkcje doradcy Ministra Środowiska, eksperta Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa i wiceprzewodniczącego Konwencji Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym. Był mediatorem m.in. w konfliktach dotyczących składowisk odpadów i lokalizacji obwodnic oraz moderatorem Okrągłego Stołu w sprawie obwodnicy Augustowa (Dolina Rospudy) i Warszawskiego Okrągłego Stołu Odpadowego.
Pełnił funkcję przewodniczącego Krajowej Komisji Ocen Oddziaływania na Środowisko i społecznego doradcy Pełnomocnika Rządu d.s. Polskiej Energetyki Jądrowej. Autor 62 artykułów, referatów i raportów, 3 monografii, 5 wdrożonych opracowań w przemyśle i w administracji publicznej.
Zakres kompetencji:
Minister Środowiska, będąc członkiem Rady Ministrów, uczestniczy w prowadzeniu polityki wewnętrznej i zagranicznej RP niezastrzeżonej dla innych organów państwowych i samorządu terytorialnego.
Minister Środowiska kieruje działami administracji rządowej: gospodarka wodna i środowisko.
Ministrowi Środowiska podlega Główny Inspektor Ochrony Środowiska (jako ministrowi właściwemu do spraw środowiska).
Źródło: www.mos.gov.pl
Gabriela Lenartowicz
Prezes Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach
Gabriela Lenar towicz z wykształcenia jest prawnikiem. Mieszka w Krzanowicach koło Raciborza, podkreśla swoje śląsko-morawskie korzenie.
Od ponad dwóch lat pełni funkcję prezesa zarządu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach. Zaczynała od posady dyrektora w Gminnym Ośrodku Kultury w Krzanowicach, przez jakiś czas była także redaktorem naczelnym „Nowin Raciborskich”.
Pracowała w raciborskim urzędzie miasta, potem w rybnickim. Następnie przeszła do Regionalnego Biura Projektów Europejskich, skąd w 2006 roku wróciła do Raciborza jako sekretarz powiatu.
Była radną sejmiku województwa śląskiego (niecałe dwie kadencje), w 2007 roku wystar towała w wyborach do parlamentu z ramienia PO. Do poselskiego mandatu zabrakło jej niewiele głosów.
Uważana jest za specjalistę od pozyskiwania unijnych pieniędzy.
Ma dwóch synów, starszego Wojtka (29 lat), który jest prawnikiem i mieszka we Wrocławiu, oraz młodszego Pawła (15 lat), gimnazjalistę.
– Jestem typowym zodiakalnym Strzelcem, którego wyobrażam sobie jako centaura z napiętą cięciwą i strzałą w locie. Co to oznacza? Człowieka mocno osadzonego na ziemi, ale jednak ludzko zapatrzonego w gwiazdy – mówi o sobie Gabriela Lenartowicz.
Od wielu lat pisze też wiersze.
Źródło: www.wfosigw.katowice.pl
|
|
|
Przedmiotem opracowania jest analiza opłacalności stosowania pomp ciepła do ogrzewania budynków jednorodzinnych. Jako przykład do obliczeń posłużył dom autora niniejszego opracowania.
Dom jest zlokalizowany w podwarszawskiej miejscowości Wiktorów i posiada powierzchnię użytkową 180,6 m2. Powierzchnia o regulowanej temperaturze wynosi 159,7 m2 (powierzchnia użytkowa pomniejszona o nieogrzewany garaż).
Dom jest zbudowany z poryzowanych pustaków ceramicznych i dodatkowo ocieplony od zewnątrz wełną mineralną o grubości 5 cm. Dzięki temu uzyskano średni współczynnik przenikania Uśr = 0,25 W/m2K.
|
|
|
Powstawanie osadów ściekowych zawsze towarzyszy procesowi oczyszczania ścieków. W chwili obecnej w wyniku stosowania coraz bardziej efektywnych metod oczyszczania oraz zwiększającej się ilości oczyszczanych ścieków – wzrasta ilość wytwarzanych osadów ściekowych.
Jak podaje Kempa [1], w latach powojennych (1945-55) nie wybudowano w Polsce większej oczyszczalni ścieków. Liczba oczyszczalni wzrosła w latach 1955-75, były to oczyszczalnie ze złożami biologicznymi i z osadem czynnym. Do przeróbki osadów stosowano otwarte komory fermentacyjne (cylindryczne, z żelbetu) oraz laguny o 3-letnim cyklu pracy, które przeważnie nie zdawały egzaminu [1]. W latach osiemdziesiątych nastąpił wzrost liczby wybudowanych oczyszczalni ścieków, jednak problem osadów ściekowych nadal pomijano, a ich przeróbka ograniczała się czasami tylko do częściowego odsączenia i składowania na wolnym terenie.
|
|
|
