Czasami mamy wrażenie, że takie instytucje, jak Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej istnieją „od zawsze”, ale tak nie jest. 20 lat temu w Polsce zmieniło się wiele – żeby nie powiedzieć – wszystko. Wiele zmieniło się także w organizacji ochrony środowiska, wszak to nieprawda, że dopiero wtedy wszystko się zaczęło, a zwłaszcza myślenie o potrzebie ochrony środowiska. Przypomnieć warto kilka dat oraz okoliczności tamtych zdarzeń. 20-lecie skłania nas do dwuczęściowej publikacji na temat zasad działania, stosowanych instrumentów i dorobku ekologicznego NFOŚiGW.

Ochrona powietrza

Do największych inwestycji dofinansowanych przez Narodowy Fundusz (lista poniżej) można zaliczyć modernizację lub budowę obiektów energetycznych, w większości zaliczanych do transgranicznych źródeł emisji:
• budowa instalacji odsiarczania spalin w polskich elektrowniach zawodowych, w tym m.in. w Bełchatowie, Sierszy, Zespole Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin, Łagiszy, Skawinie, Turowie, Ostrołęce, Łaziskach, a także w dużych polskich elektrociepłowniach, np. w Łodzi i Mielcu;
• budowa instalacji ograniczającej emisję tlenków azotu w elektrowni Pątnów;

W  Katowicach, parę kilometrów od centrum ukryta jest bomba – na szczęście tylko ekologiczna. Nie wybuchnie, ale jest groźna, dlatego została umieszczona w „zaszczytnym gronie” kilku najgroźniejszych bomb na terenie woj. śląskiego podczas szumnego spotkania w Sosnowcu, gdzie manifestowano dobrą wolę i gdzie wszyscy wszystkich wzięli na świadków. Jeśli chociaż myślimy poważnie o rozbrojeniu tych bomb, to trzeba by oszacować skalę niezbędnych środków finansowych, ustalić ich źródła i określić proporcje pomiędzy nimi. Rzeczywistym krokiem do przodu byłoby związanie się umowami. Oczywiście mogę sobie wyobrazić i taki rozwój sytuacji, że Katowicom przybędzie jeszcze jeden pomnik – pomnik niemocy. Miałoby to miejsce na terenach likwidowanej właśnie Huty Metali Nieżelaznych.

Historia rozpoczęła się w roku 1834, kiedy powstała Huta Cynku „Wilhelmina”. Dużo później w Hucie utworzony został Oddział Elektrolizy Cynku. Najpierw otrzymywano tlenek cynku, który ługowano kwasem siarkowym. Następnie w procesie elektrolizy uzyskiwano czysty cynk, a ubocznym skutkiem procesu produkcji było powstawanie szlamów cynkowych, które zawierały nierozpuszczalne związki cynku, związki ołowiu, wapnia, magnezu, żelaza oraz kadmu. Szlamy cynkowe następnie transportowano do Zakładów Górniczo-Hutniczych „Orzeł Biały” w Bytomiu i do Huty Cynku „Miasteczko Śląskie”.

Rozmowa z Henrykiem Derewendą, Prezesem Stowarzyszenia GPP Ekologia

W dniu 3 listopada 2009 r., w Hotelu 500 w Zegrzu Południowym z cudownym widokiem na wzburzone fale Zalewu Zegrzyńskiego, odbyło się szkolenie z zakresu „Podstaw Ochrony Środowiska dla Przedsiębiorców”. Organizatorami spotkania było ReEko Organizacja Odzysku S.A. oraz Stowarzyszenie GPP Ekologia.

E: Kto był uczestnikiem szkolenia?
HD: Wśród zaproszonych gości znajdowali się przedstawiciele firm wprowadzających na rynek produkty w opakowaniach oraz osoby reprezentujące zakłady zajmujące się gospodarką odpadami.

Należące do Kompanii Węglowej kopalnie „Szczygłowice” i „Sośnica-Makoszowy” rozpoczęły produkcję prądu z metanu wydzielającego się ze złóż węgla. Inwestycja za prawie 15,5 mln zł zwróci się w niespełna 2,5 roku. Dzięki stacjom agregatów zasilanych metanem kopalnie zagospodarują część tego gazu i zmniejszą wydatki na energię, a w przyszłości zamierzają zarabiać na sprzedaży tzw. jednostek ERU z przeliczenia ilości metanu, który nie trafi do atmosfery, na redukcję emisji CO₂. To jeden z mechanizmów zawartych w Protokole z Kioto.

Na razie agregaty będą pokrywać ok. 10 proc. zapotrzebowania każdej z kopalń na prąd w dni robocze i ok. 30 proc. w dni wolne, co daje roczne oszczędności liczone w milionach złotych. Szacuje się, że każdy z zasilanych metanem agregatów da rocznie ok. 15,6 tys. megawatogodzin prądu. Agregat zużywa ok. 8 m³ czystego metanu na minutę, czyli ponad 3,8 mln m³ rocznie.