Z uwagi na niezadowalające w skali kraju postępy prac prowadzonych w zakresie rekultywacji zdegradowanych terenów Główny Inspektor Ochrony Środowiska 7 maja 2008 r. powołał Zespół Doradczy ds. wyznaczenia obiektów stwarzających najpoważniejsze zagrożenie, przewidzianych do likwidacji w ramach ogólnopolskiego programu.

Do zadań Zespołu należało opracowywanie i opiniowanie listy obiektów stwarzających najpoważniejsze zagrożenie – przewidzianych do likwidacji, współpraca przy ustalaniu programów naprawczych, współpraca przy opracowaniu poszczególnych wniosków do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o finansowanie programów naprawczych.

Inteligentne sieci energetyczne to interaktywne i elastyczne systemy umożliwiające dynamiczne zarządzanie sieciami przesyłowymi i dystrybucyjnymi za pomocą między innymi punktów pomiarowych i kontrolnych rozmieszczonych na wielu węzłach i łączach.
 
Systemy zwiększają niezawodność i efektywność dostaw energii oraz wydajności operacyjnej sieci, rozszerzają zakres pomiarów i kontroli sieci energetycznych oraz zakres zarządzania nowymi technologiami nawet w najdalszych punktach sieci. Systemy inteligentnych sieci energetycznych poprzez integrację działań wszystkich przyłączonych do niej użytkowników, wytwórców oraz odbiorców mają na celu zmianę profilu zasilania energią elektryczną w kierunku niskoemisyjnych sieci energetycznych, co będzie przekładało się na efekt ekologiczny realizowanych projektów, uwarunkowanych stroną popytową.

Państwowy Monitoring Środowiska (PMŚ) został utworzony w oparciu o zapisy artykułu 23 Ustawy z dnia 20 lipca 1991 roku o Inspekcji Ochrony Środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. nr 44, poz. 287 z późn. zm.). Podstawowym celem jego realizacji jest zapewnienie wiarygodnych informacji o stanie środowiska dla społeczeństwa, organów administracji państwowej oraz wypełnienie zobowiązań międzynarodowych Rzeczpospolitej Polskiej.

Powołany artykuł ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska wprowadził obowiązek realizowania PMŚ na podstawie wieloletnich programów.

Woda jest kluczowym dla ludzkości zasobem naturalnym, źródłem i czynnikiem wzrostu gospodarczego i dobrobytu. Woda jest również zasadniczym elementem naturalnych ekosystemów i regulacji klimatu.

Spojrzenie Wspólnot Europejskich na gospodarkę wodną oraz na wodę i jej jakość zmieniło się w 2000 r. po ustanowieniu Ramowej Dyrektywy Wodnej. Jej głównym celem jest ochrona wód dla przyszłych pokoleń.

Rozmowa z Piotrem Dudkiem, prezesem Zarządu AQUA S.A. w Bielsku-Białej

– Polskie zasoby wody pitnej są dobrem, niestety, przez nasze społeczeństwo wciąż nie w pełni docenianym i – wbrew pozorom – wcale nie aż tak bardzo obfitym. Należałoby zatem bardziej je chronić i rozsądniej nimi gospodarować. Dostęp do czystej wody wydaje się nam jednak sprawą oczywistą. Po prostu odkręcamy kurek w kranie...
– Wiadomo, że woda znajduje się w określonych miejscach: rzekach, źródłach czy studniach, które mają już czasami wieloletnią tradycję. Czyli – teoretycznie – jest ogólnie dostępna. Mało tego. Spada nam wręcz z nieba w postaci deszczu, wystarczy tylko łapać ją do różnych naczyń... Jednak już od dawna w naszym codziennym życiu przyzwyczailiśmy się, że woda zawsze, i to bez naszego bezpośredniego udziału, jest tam, gdzie jej w danym momencie potrzebujemy. I chociaż w zasadzie z wody znajdującej się w przyrodzie moglibyśmy samodzielnie korzystać za darmo – to jej doprowadzenie do naszych mieszkań wymaga już konkretnych przedsięwzięć technicznych. A to generuje określone nakłady oraz koszty i tym samym dostarczona w ten sposób woda też musi mieć swoją cenę.

Powodzie, susze czy gwałtowne burze – musimy być przygotowani na skutki zmian klimatu. W resorcie środowiska przygotowujemy propozycje zmian organizacyjnych w instytucjach zajmujących się wodą i założenia do nowego Prawa wodnego.

Chociaż zapewnienie bezpieczeństwa to istotne zadanie gospodarki wodnej, nie można zapomnieć również o najważniejszym, jakim jest zaopatrzenie w wodę mieszkańców oraz zaspokojenie potrzeb rolnictwa i przemysłu. Dlatego gospodarowanie wodami to szeroki dział administracji. To zarządzanie ogromnymi zasobami i infrastrukturą. Wiele kilometrów rzek, hektary jezior, sztuczne zbiorniki, kanały i zasoby wód podziemnych. Budowle hydrotechniczne, jazy, śluzy, wały, poldery itd... To także branża wodno-kanalizacyjna. Wszystko razem wymaga rzeszy pracowników i ogromnych nakładów finansowych.