Jako podstawową, uproszczoną, można przyjąć  definicję, że dom energooszczędny to taki, który zużyje odpowiednio małą ilość mediów grzewczych przy założeniu normalnej eksploatacji – dom zamieszkany, stale użytkowany, zapewniający właściwą wentylację i temperaturę wewnętrzną rzędu około 20 stopni Celsjusza w okresie sezonu grzewczego.

Zatem dom energooszczędny to taki, który zużywa mało energii. Ale co to dokładnie znaczy? Kryteria, które powinien spełniać dom, by można było nazwać go energooszczędnym, dotychczas nie zostały sprecyzowane, co wynika  z faktu, iż tego pojęcia, jak dotąd, w Polsce nie sformalizowano. Oferowane na rynku gotowe projekty standardowych domów, spełniające wymagania obowiązujących obecnie w Polsce norm budowlanych, mają zapotrzebowanie na ciepło wyrażane współczynnikiem sezonowego zapotrzebowania na ciepło EA w wysokości 100-125 kWh/m² • rok, względnie tzw. zapotrzebowaniem na energię końcową budynku EK w wysokości 150-200 kWh/m² • rok.

Ekologia jest terminem często pojawiającym się w mediach i na szczęście używanym coraz częściej w naszym codziennym języku. Zdecydowana większość ludzi zaczyna rozumieć potrzebę życia w zgodzie ze środowiskiem i pragnie otaczać się przedmiotami, które są naturalne i nieszkodliwe dla zdrowia i życia.

W wielu krajach w ciągu ostatnich dziesięcioleci notuje się intensywne procesy urbanizacyjne, co jest wywołane czynnikiem demograficznym oraz rozwojem przemysłu. Pojawiają się problemy związane z ekologią miast, domów i mieszkań. Potrzeba ochrony środowiska i racjonalnego rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym urbanizacji zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, wynika z niekorzystnych skutków dotychczasowego, intensywnego rozwoju gospodarki przy niekontrolowanym korzystaniu z zasobów naturalnych.
Żyć i mieszkać we własnym domu zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju to znaczy żyć ekologicznie, w poczuciu izolacji od uprzemysłowionego, przesyconego hałasem, zanieczyszczeniami i innymi zagrożeniami świata. Dlatego, przystępując do budowy domu, oprócz przestrzegania norm i przepisów prawnych, należy też uwzględnić jego charakterystykę ekologiczną [1, 2].

Na przebieg debaty o perspektywach finansowych na lata 2014-2020 ma wpływ globalny kryzys finansowy i jego konsekwencje oraz bieżąca sytuacja w strefie euro, zwłaszcza w Grecji. Kryzys zmienił sposób patrzenia na przyszłość, a problemy strefy euro mają przełożenie na wielkość środków finansowych w budżecie Unii.

Politycy UE, tworząc program wychodzenia z kryzysu, wiedzieli, że powrót do dotychczasowego sposobu gospodarowania nie jest możliwy. Gospodarka oparta na wzroście PKB, na niedoskonałym rynku i nieodpowiedzialnym sektorze finansowym nie daje szans na stabilny rozwój. Dlatego też program wychodzenia z kryzysu został oparty na koncepcji zrównoważonego rozwoju. Unia Europejska przyjęła strategię rozwoju Europa 2020, która stała się wiodącym program na najbliższe lata i zastąpiła wcześniejszą Strategię Lizbońską.

Polityka Wspólnoty Europejskiej, jak również regulacje krajowe stawiają coraz większe wymagania w zakresie zwiększania udziału energii odnawialnej w zużyciu energii ogółem.

Przykładem jest przyjęcie przez Unię w 2007 roku założeń Pakietu Energetycznego, określającego
20-procentowe zmniejszenie energochłonności oraz wzrost efektywności energetycznej, 20-procentową redukcję CO2, jak również 20-procentowy udział OZE w bilansie energetycznym. Szansą na zrealizowanie przez Polskę założeń Pakietu jest wdrażanie innowacyjnych i niskoemisyjnych rozwiązań wytwarzania energii, jak również wprowadzenie systemu obniżającego ogólne jej zapotrzebowanie.