Już po raz jedenasty nagrodzono laureatów Konkursu o Puchar Recyklingu. To jedyne w Polsce przedsięwzięcie, które kompleksowo ocenia systemy selektywnej zbiórki odpadów oraz działania edukacyjne, służące jej popularyzacji.

Wzorem lat ubiegłych, także to podsumowanie Konkursu oraz uroczystość wręczania nagród i wyróżnień jego laureatom odbyły się podczas Targów Ochrony Środowiska POLEKO w Poznaniu. 22 listopada 2010 roku, w ramach Gali Międzynarodowego Zjazdu Ekologicznego, w Centrum Kongresowo-Dydaktycznym Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu wręczono Puchary Recyklingu oraz ogłoszono nominacje do tytułu „Tygrysa Recyklingu”. Następnego dnia w Pawilonie „Iglica” na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich wręczono statuetki, wyróżnienia oraz nagrody finansowe Konkursu.

Ochrona środowiska stawia przed przemysłem rafineryjnym szczególnie trudne zadania. Dlatego też działania ekologiczne firmy dotyczą nie tylko zmniejszenia uciążliwości samych procesów produkcyjnych i dystrybucyjnych, ale również ciągłej poprawy jakości i parametrów ekologicznych wytwarzanych produktów. W poszukiwaniu własnych dróg zrównoważonego rozwoju, firma petrochemiczna musi brać pod uwagę piękno otaczającej przyrody.

Jeszcze na początku lat 90. płocki zakład rafineryjno-petrochemiczny był umieszczony na liście 80. najbardziej uciążliwych dla środowiska zakładów produkcyjnych w Polsce. Przyczynami były takie aspekty jak przekraczanie norm emisji zanieczyszczeń gazowych, odprowadzanie dużych ilości ścieków do wód powierzchniowych oraz niewłaściwy sposób gospodarowania odpadami. Było naprawdę dużo do zrobienia, a likwidacja zaległości ekologicznych wymagała radykalnych działań.

W marcu 2007 roku na posiedzeniu Rady Europejskiej potwierdzono zobowiązanie Wspólnoty co do rozwoju energii ze źródeł odnawialnych na jej terytorium po 2010 roku.

Rada Europejska wyraziła swoje poparcie dla obowiązkowego celu 20%-ego udziału energii odnawialnej w całkowitym zużyciu energii w Unii Europejskiej do 2020 roku oraz obowiązkowego minimalnego celu 10%-ego udziału biopaliw w ogólnym zużyciu benzyny i oleju napędowego w transporcie zrealizowanego w sposób ekonomicznie efektywny do końca 2020 roku. Podstawą prawną realizacji wyżej wymienionych celów są dwie dyrektywy: dyrektywa 2009/30/WE z dnia 23 kwietnia 2009 roku zmieniającą dyrektywę 98/70/WE odnosząca się do specyfikacji benzyny i olejów napędowych oraz wprowadzająca mechanizm monitorowania i ograniczania emisji gazów cieplarnianych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 1999/32/WE odnoszącą się do specyfikacji paliw wykorzystywanych przez statki żeglugi śródlądowej oraz uchylająca dyrektywę 93/12/EWG (FQD) oraz dyrektywa 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 roku w sprawie promowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77WE oraz 2003/30/WE (RED).

Wynikiem szybkiego rozwoju przemysłu motoryzacyjnego jest globalny charakter zmian, jakie zmierzają do wprowadzają ograniczeń emisji substancji pochodzących z eksploatacji silników spalinowych. Wyrazem tych działań są coraz ostrzejsze przepisy w dziedzinie ochrony środowiska, inspirujących zarówno producentów silników, jak i paliw do ciągłego udoskonalania swoich produktów.
Aktualnie po drogach świata jeździ średnio 1 miliard samochodów – 200 milionów ciężarówek i 800 milionów samochodów osobowych, a zużycie paliw w transporcie szybko rośnie, szczególnie w krajach rozwijających się, ale także i w Europie. W scenariuszu rozwoju przewiduje się, że do 2050 roku liczba aut podwoi się do 2 miliardów.

Zdaniem obserwatorów przemysłu, samochody odpowiadają za 65% zanieczyszczeń emitowanych na obszarze Unii Europejskiej. Eksperci uważają, że spaliny samochodowe są bardziej uciążliwe dla człowieka niż zanieczyszczenia pochodzące z przemysłu, ponieważ rozprzestrzeniają się stężone na niskich wysokościach, w bezpośrednim sąsiedztwie ludzi. Technologie redukcji, które są stosowane w przemyśle i energetyce, nie mogą być z sukcesem stosowane w małych silnikach samochodowych lub statkach powietrznych.

W tej rubryce informujemy o potrzebach miast w dziedzinie ekologii oraz o najważniejszych projektach służących ochronie środowiska. Staramy się uzyskiwać odpowiedzi na pytania dotyczące zaawansowania proekologicznych inwestycji, ich kosztów, montażu finansowego, a także stopnia absorbcji środków unijnych. Tym razem byliśmy w Chorzowie. Czekamy na Państwa opinie i propozycje kolejnych tematów. Wszak zarządzanie środowiskiem, realizowane w ramach zasad zrównoważonego rozwoju, zapewne długo jeszcze będzie przedmiotem gorących dyskusji… Nowo wybrane władze samorządowe powinny się w tę debatę aktywnie włączyć.

Dzisiejszy układ przestrzenny Chorzowa ukształtowany został w oparciu o powstające w XIX wieku zakłady przemysłowe – huty stali, kopalnie węgla kamiennego oraz system transportu kołowego i szynowego. Miasto zawdzięczało swój rozwój przemysłowi ciężkiemu, chemicznemu i górnictwu. To już przeszłość. Restrukturyzacja przemysłu oraz całkowite zaprzestanie eksploatacji górniczej spowodowały jednak, że nawet w centralnych częściach Chorzowa pozostały przestrzenie nieużytków, hałd i opuszczone obiekty. Rewitalizacja zdegradowanych terenów poprzemysłowych, również powojskowych miała w rezultacie spowodować ich szybkie przystosowanie do nowych funkcji lub przywrócenie dawnych, na przykład gospodarczych.

Przykładem działań służących odnowie zdegradowanych obszarów jest zakończona w 2007 roku rewitalizacja stawów poprzemysłowych Amelung, która doceniona została przez mieszkańców Chorzowa, a także spotkała się z uznaniem jury Konkursu, organizowanego przez Marszałka Województwa Śląskiego na Najlepszą Przestrzeń Publiczną naszego województwa, gdzie inwestycja ta zdobyła pierwsze miejsce w kategorii urbanistyka. Obecnie Amelung to piękne osiedle mieszkaniowe wraz z placem zabaw, boiskiem oraz skwerami do spacerowania. Udało się poprawić stan środowiska naturalnego, estetykę otoczenia i wykreować nową przestrzeń publiczną o charakterze rekreacyjno-sportowym, a także stworzyć warunki dla rozwoju budownictwa mieszkaniowego.

Ten atrakcyjny, ale dawniej bardzo zdegradowany teren u zbiegu ulic Żołnierzy Września i 3-go Maja w Chorzowie jest obecnie jednym z najładniejszych zakątków miasta. Na obszarze ponad 15 hektarów zostały wyeliminowane źródła zanieczyszczeń, przebudowano i zmodernizowano sieci kanalizacyjne, uporządkowano szatę roślinną i zasadzono wiele nowych roślin, wybudowano mostek, place zabaw, boiska sportowe, wykonano oświetlenie i infrastrukturę parkową. Całkowity koszt inwestycji wyniósł prawie 7 milionów złotych, z czego 75 proc. sfinansowała Unia Europejska.

Od co najmniej kilkudziesięciu już lat koryto rzeki Rawy stanowi oś systemu kanalizacji funkcjonującego na terenie Chorzowa i Świętochłowic. Ścieki płynące otwartym korytem Rawy przez centrum dwóch miast od zawsze wzbudzały emocje wśród mieszkańców, szczególnie tych zamieszkujących w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

Poza problemami natury sanitarno-estetycznej, sąsiedztwo Rawy rodziło niebezpieczeństwo podtopień i zalań. W ubiegłym, 2010 roku zakończone zostało przedsięwzięcie związane z realizacją zadania pn. „Przykrycie koryta rzeki Rawy i otwartych kanałów ściekowych”, realizowanego w ramach Projektu współfinansowanego przez Unię Europejską pn. „Zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie ścieków w Chorzowie - Świętochłowicach”.

Baterpol prowadzi skup i przerób złomu akumulatorowego, będąc równocześnie znaczącym producentem ołowiu rafinowanego i stopów ołowiu. Spółka pozyskuje surowiec z rynku wtórnego, stosując najnowocześniejsze technologie recyklingu zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych.

Nasza firma powstała w 1996 roku. Nowy Zakład Przerobu Złomu Akumulatorowego (ZPZA), nakładem ok. 42 mln PLN, uruchomiono w 1998 r. Nowoczesna, zautomatyzowana linia technologiczna służyła do rozdziału akumulatora na składniki. W ramach inwestycji zorganizowano również sieć skupu, bezpiecznego transportu i magazynowania zużytych akumulatorów w specjalistycznych pojemnikach i kontenerach.